Cultuur

Over de grote overzichtstentoonstelling in Museum-M van de Leuvense Dieric Bouts komt curator Dr. Peter Carpreau ons alles vertellen. Liever dan hem een kunstenaar te noemen moet je hem zien als een ambachtsman, zegt hij. ‘Hij was geen romantisch genie of briljante uitvinder, hij was een beeldenmaker. Hij schilderde wat van hem verwacht werd en excelleerde daarin.’ Nog nooit zal zoveel van zijn werk te zien zijn en dat werk wordt geconfronteerd met dat van hedendaagse ‘beeldenmakers’. Leer meer over deze grote Vlaamse Renaissance meester die het grootste deel van zijn leven in Leuven doorbracht en topstukken schilderde die konden wedijveren met het werk van Jan Van Eyck en Rogier Van der Weyden.

Op 23 september was het 500 jaar geleden dat de Paus van ons ‘Pauscollege’ op het Hogeschoolplein, in Rome is gestorven. Dat was Paus Adrianus VI, de eerste en enige paus van de Lage Landen. Geboren in Utrecht, studeerde hij in Leuven, werd er rector en later kardinaal. Met een overweldigende meerderheid maar tegen zijn zin tot paus verkozen, wordt hij ook de tragische paus genoemd. Zijn pontificaat duurde nauwelijks een jaar. In tegenstelling tot zijn vele voorgangers leefde hij als een asceet en was o.a. daarom in Vaticaanse kringen niet geliefd. Hij was een controversiële figuur in woelige religieuze tijden. Bij testament liet hij in Leuven het Pauscollege bouwen voor behoeftige studenten.

Deze lezing van de door en door Brusselaar Hans Vandecandelaere gaat niet enkel over hoe die stad er nu uitziet, maar ook hoe ze zo geworden is. Er zit een geschiedenis achter en meer nog er is een toekomst voor. De spreker is een ‘ervaringsdeskundige’ en peilt wat er lukt en niet lukt, wat de troeven en de pijnpunten zijn van die diversiteit en illustreert dat, letterlijk én figuurlijk, met tal van verhalen die hij ook zelf meemaakte. Zou het een voorafspiegeling kunnen zijn van hoe heel België wordt? 

Marleen Reynders heeft zich ingegraven in het oude Bijbelse verhaal van de uittocht van het Joodse volk uit Egypte. Met de vragen: is dat historisch, (er valt redelijk wat op aan te merken), spiritueel, theologisch?
Marleen Reynders neemt ons mee op een boeiende reis terug in de tijd en brengt nieuwe perspectieven door een duidelijk onderscheid te maken tussen het historisch bronnenmateriaal en de theologische betekenis ervan.

Een Amerikaanse zanger die een Nobelprij literatuur krijgt. Daar moet toch iets speciaals aan zijn. Hij maakte enkele platen met protestsongs die aansloten op de tijdsgeest van toen, de jaren zestig. Het was de tijd van de strijd voor burgerrechten in de VS en Dylan’s songs waren het perfecte klankbord voor de periode. Hij werd dan ook snel ’the voice of his generation’ genoemd. Zijn aparte stijl werd al snel opgemerkt en. De folk gitaar werd ingeruild voor een elektrische band en hij ging de rock ’n roll toer op, niet altijd tot genoegen van zijn eerste fans. Het zou een kenmerk worden voor de rest van Dylan’s carriere: vele stijlwisselingen, zowel qua tekst al qua muziek. En nooit vies van enige provocatie. De toekenning van de Nobelprijs voor +6literatuur aan Dylan viel niet bij iedereen in goede aarde. Schrijvers als Dimitri Verhulst en Kristien Hemmerechts hadden er zware bedenkingen bij. Dylan zelf laat het allicht niet aan zijn hart komen. Hij is intussen 82 en blijft wereldwijd concerten geven.

Gilbert Huybens was de drijvende kracht achter een schitterende, gezamenlijke publicatie in november 2022 over de Leuvense Sint-Pieterskerk. Er is zo veel te vertellen: over bouwmeesters, onafgewerkte torens, het grandioze doksaal, de huisjes die zich tegen de kerk aanvlei(d)en, de verwoestende brand in 1914, het bombardement in 1944 en de gestage restauratie. Gilbert is onze gids, maar vooral om een wandeling binnenín de kerk te maken, met fascinerende verhalen van Sinte-Pieter tot fiere Margriet, van vrome prelaten tot volkse devotie.
“De stad ligt, zondig als vanouds en zeer versteend,
zichzelf te zijn rondom het eiland van haar kerk”
(uit “Tijdeloos de tijd” van Jos Stroobants, bij de beëindiging van de restauratiewerken aan de Leuvense Sint-Pieterskerk in 2019)

Migratie is van alle tijden, maar vaak zijn we vergeten hoe migratie ook binnen ons eigen land werkt of heeft gewerkt. Dat ook al in de 19de eeuw tal van Vlamingen niet enkel naar Wallonië trokken op zoek naar werk, maar ook naar Brussel. En dat gebeurde later ook nog in verschillende migratiegolven, tussen de twee wereldoorlogen en nadien. Ga in Brussel maar eens naar de beenhouwer of bakker en de naam van hun zaak verraadt zo dikwijls hun Vlaamse afkomst ook al kun je er niet meer in ’t Nederlands terecht … Over dit onderbelicht stukje migratie heeft Peter Verlinden een documentaire gedraaid vol unieke getuigenissen die hij vlot becommentarieert. Kom dit zien!